Transkutanöz Elektriksel Sinir Stimülasyonu (TENS), hem periferik hem de merkezi mekanizmalar aracılığıyla ağrı modülasyonu prensiplerine dayanır. Cilde yerleştirilen elektrotlar aracılığıyla düşük voltajlı elektriksel uyarılar ileten TENS, büyük miyelinli A-beta liflerini aktive ederek, omuriliğin dorsal boynuzundan nosiseptif sinyallerin iletimini engeller; bu durum, kapı kontrol teorisiyle tanımlanan bir olgudur.
Ayrıca TENS, hem merkezi hem de periferik sinir sistemlerindeki opioid reseptörlerine bağlanarak ağrı algısını daha da azaltan endorfin ve enkefalin gibi endojen opioidlerin salınımını tetikleyebilir. Anında analjezik etkiler, uyarının başlamasından 10 ila 30 dakika sonra ortaya çıkabilir.
Nicel olarak, klinik çalışmalar TENS'in VAS puanlarında istatistiksel olarak anlamlı bir azalmaya yol açabileceğini göstermiştir; bu azalma genellikle 4 ila 6 puan arasındadır; ancak bu azalmalar bireysel ağrı eşiklerine, tedavi edilen ağrı durumuna, elektrot yerleşimine ve uyarı parametrelerine (örneğin, frekans ve yoğunluk) bağlıdır. Bazı çalışmalar, daha yüksek frekansların (örneğin, 80-100 Hz) akut ağrı tedavisinde daha etkili olabileceğini, daha düşük frekansların (örneğin, 1-10 Hz) ise daha uzun süreli etkiler sağlayabileceğini öne sürmektedir.
Genel olarak TENS, akut ağrı yönetiminde invaziv olmayan bir yardımcı tedavi yöntemi olup, farmakolojik müdahalelere olan bağımlılığı en aza indirirken olumlu bir fayda-risk oranı sunmaktadır.
Gönderi zamanı: 07 Nis 2025
